Norbertus werd rond 1080 geboren in Xanten, ten noorden van Keulen. Ook al was van geboorte van lagere adel, reeds op jonge leeftijd werd hij toevertrouwd aan de zorg van kanunnik Scholasticus van het kapittel van Xanten. Later werd hij kapelaan van de aartsbisschop van Keulen en ook lid van de keizerlijke kapel, terwijl hij toch een sociaal leven leidde.

Rond zijn dertigste overkam Norbertus een religieuze ervaring die sterk leek op de bekering van de apostel Paulus. Na deze ervaring richtte Norbertus zich op een meer authentiek religeius leven. in 1117 werd hij priester gewijd en keerde hij terug naar het kapittel van Xanten. Hij probeerde zijn confraters van het kapittel meer een leven van bekering te laten leiden, maar echter zonder succes. Toen hij In 1119 afstand deed van zijn titel ‘kanunnik van Xanten’, kreeg Norbertus van de paus een nieuwe opdracht als rondreizend prediker.

Tijdens een van zijn vele reizen ontmoette hij Hugo van Fosses. Van bij het prille begin zal deze Hugo een trouwe medebroeder en een levenslange vriend van Norbertus worden. Met de hulp van de bisschop van Laon, vonden Norbertus en zijn eerste volgelingen die hem vergezelden, een plek om zijn eerste gemeenschap (een kapittel) te stichten. Een gemeenschap van broeders die alles met elkaar delen, gewijd aan contemplatie en prediking nabij een verlaten stenen kapel in het bos van Saint-Gobain, een verlaten plek genaamd Prémontré.

In de kerstnacht van 1121 legden Norbertus en zes andere medebroeders hun geloften af in de kapel van Prémontré. Vanaf dat moment droegen ze een eenvoudig wit wollen habijt. Ze legden zich toe op het prediken en verlieten de abdij om ook buiten een actief apostolaat op te nemen. Norbertus zelf trok er op uit en tijdens zijn verschillende reizen stichtte hij nieuwe gemeenschappen die naar het voorbeeld van de gemeenschap in Prémontré gemeenschap vormden volgens de regel van de heilige Augustinus.