Hoofdstuk 1
Het koosterleven dat Augustinus voor ogen heeft is gebouwd op het delen van goederen, in navolging van de eerste christelijke gemeenschap in Jeruzalem. Broederlijke gelijkheid.

Hoofdstuk 2
In een heel kort hoofdstuk over het bidden dringt Augustinus erop aan dat de woorden die door onze lippen worden gesproken ook in ons hart moeten leven.

Hoofdstuk 3
In dit hoofdstuk spreekt Augustinus over de maaltijden en het vasten. Met aandacht en zorg voor de minsten onder hen stelt Augustinus soberheid niet als een absoluut principe, maar besteedt hij bijzondere aandacht aan de zieken en zwakken.

Hoofdstuk 4
In dit hoofdstuk gaat Augustinus in op hoe we ons verhouden tot de wereld rondom ons. Hij roept op tot het broederlijke terechtwijzen, wat niet zozeer bedoeld is om te straffen als wel om voor elkaar te zorgen, omdat God in ons en in ons midden woont.

Hoofdstuk 5
In dit deel van zijn Regel geeft Augustinus zeer praktische richtlijnen voor het dagelijks leven in de gemeenschap: het beheer van kleding en geschenken, persoonlijke hygiëne, gezondheid en de behandeling van zieken.

Hoofdstuk 6
Hier brengt Augustinus ons naar de kern en de essentie in het leven van de gemeenschap: samenleven als broeders die in staat zijn elkaar te vergeven en te verzoenen. Verzoening is het uiterlijke teken van de innerlijke werkelijkheid die we proberen te leven: het Evangelie.

Hoofdstuk 7
In het zevende hoofdstuk van zijn Regel bespreekt Augustinus de rol van de oversten en stelt hij de liefde tot gids voor elk lid van de gemeenschap.

Hoofdstuk 8
Aan het einde van de Regel nodigt Augustinus ons uit om de regel elke week te lezen zodat we, als in een spiegel, de vooruitgang kunnen zien die we boeken in onze toewijding aan de gemeenschap.